Wspomnienie o Profesorze

                                                                          Redakcja  Gazety Pomorskiej
                                                                          w Inowrocławiu

Prof. dr hab. nauk humanistycznych Henryk Tadeusz Kurczab, nauczyciel języka polskiego w Liceum Pedagogicznym w Inowrocławiu latach 1953 – 1968.

Był nauczycielem nauczycieli, wybitnym humanistą – naukowcem. Należał do  tych nielicznych pracowników nauki, którzy swą pracę naukowo – badawczą rozpoczęli po długoletniej działalności w szkole. Zajmował się dydaktyką polonistyki. Praca pedagogiczna z uczniami Liceum Pedagogicznego w Inowrocławiu zdeterminowała jego późniejszą twórczość naukową. Był zwolennikiem i w praktyce realizował zasadę wychowania przez sztukę – przez czynny udział uczniów w przedsięwzięciach artystycznych. Reżyserował lub współ reżyserował w szkolnym teatrze takie sztuki jak : „Wesele” S.Wyspiańskiego, „Niemcy” L.Kruczkowskiego, „Wierna rzeka” S.Żeromskiego, „Wodewil Warszawski” Stępnia i Gozdawy, „Maturzyści” Skowrońskiego, opera „Jaś i Małgosia” Józefa Samelczaka, ”Wesele kaszubskie” itp. W przedstawieniach tych obok uczniów i uczennic grali również nauczyciele, w tym Henryk Kurczab. Wystawianie trudnych literacko i scenicznie sztuk było wielkim osiągnięciem artystycznym amatorskiego zespołu teatralnego, nauczycieli Liceum Pedagogicznego i miało wielką wartość kształcącą i wychowawczą. Miarą  osiągniętego sukcesu była ilość wystawień, np.”Wodewil Warszawski” grano 30 razy. „Maturzystów” – 16 razy, na szkolnej scenie, w Teatrze Miejskim w Inowrocławiu i okolicznych miejscowościach. Pozytywnie i rzeczowo pisała o nich lokalna prasa. Np.”Gazeta Kujawska” Nr 136 z 16 maja 1957r. i Nr 164 z 16 czerwca 1965r.

Po likwidacji liceów pedagogicznych w Polsce, przeniósł się w rodzinne strony w okolice Tarnowa na Lubelszczyźnie. W 1968r. rozpoczął pracę w rzeszowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej na stanowisku starszego asystenta. Przeszedł wszystkie szczeble kariery naukowej od doktoratu, przez habilitację do profesury w WSP i Uniwersytecie Rzeszowskim. Był Uczonym , który przez całe życie zawodowe kształcił nauczycieli polonistów. Jest autorem ponad 120 publikacji naukowych. Był członkiem wielu towarzystw naukowych, głównie tych, działających w obszarze dydaktyki języka polskiego. Był promotorem 400 magistrów filologii polskiej i dwóch doktorów nauk humanistycznych. Pozostając od kilkunastu lat na emeryturze, Profesor nadal, do ostatnich chwil życia, pracował na niwie dydaktycznej i polonistycznej. Utrzymywał żywy kontakt z Stowarzyszeniem „Belfer” w Inowrocławiu. Pisał listy. Dzielił się z nami swoimi spostrzeżeniami, opiniami, przemyśleniami, jako nasz starszy, doświadczony kolega. Był bardzo zatroskany stanem naszego języka ojczystego ( sprawa bardzo aktualna). Dał temu wyraz w ostatniej publikacji – eseju pt. „W trosce o poprawność języka ojczystego. ,Polszczyzna dawna i dzisiejsza” , wydanym w Rzeszowie w 2018r.,którą przekazał Stowarzyszeniu z osobistą dedykacją. Przybliżył nam, w tym eseju, stworzoną przez filozofów greckich intelektualną triadę – podstawowe zadanie refleksji humanistycznej: człowiek – język – świat.

Dziękujemy Profesorze za Twoją mądrość, życzliwość, za Twoje pracowite i twórcze życie.

Uroczystość pogrzebowa odbyła się 12 lipca 2022r. na cmentarzu w Rzeszowie Wilkowyja.

       Zasmuceni członkowie Stowarzyszenia Absolwentów i Sympatyków Liceum Pedagogicznego „BELFER” w Inowrocławiu.

                                                            Losik Janusz Prezes Zarządu

Inowrocław 15 lipca 2022r.